Κωνσταντίνα Πατέλη: “Ένα Πανέμορφο Ταξίδι και μία Φανταστική Εμπειρία”
1. Πως θα περιέγραφες την εμπειρία σου στην Αμερική καθώς έπρεπε να συνδυάσεις σπουδές και αθλητισμό σε υψηλό επίπεδο;
Την εμπειρία μου στην Αμερική δεν θα την άλλαζα με τίποτα στον κόσμο. Ήταν η πιο καλή επιλογή που έχω κάνει. Στα μάτια μου τα πανεπιστήμια της Αμερικής είναι και γενικά όλο το σύστημα εκπαίδευσης το κάνει πιο εύκολο στους μαθητές να αφοσιώνονται στη σχολή και στα μαθήματα. Σίγουρα αν δεν είχα φύγει εκτός Ελλάδας για αυτό το ταξίδι θα ήμουν άλλη μια φοιτήτρια στο 6ο έτος,ενώ κατάφερα να πάρω το πτυχίο βιολογίας στα 4 χρόνια σε ένα από τα top 50 πανεπιστήμια για sciences and engineering. Ο συνδυασμός σπουδών και αθλητισμού, κάτι που στο μυαλό μου θεώρησα εύκολο όταν πρωτοπήγα, προφανώς δεν είναι. Βάζεις πολλές ώρες την ημέρα στο γήπεδο στις προπονήσεις στα γυμναστήρια στην αποκατάσταση είναι πράγματα πολύ σημαντικά για να αντέξεις να βγάλεις 30-40 παιχνίδια μέσα σε 3μιση μήνες. Δεν το λες και εύκολο. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι στις ομάδες του πανεπιστημίου δίνουν μεγάλη βάση στους βαθμούς. Αν δεν είσαι καλός στα μαθήματα δεν παίζεις. Για εμάς ήταν υποχρεωτικό φυσικά να έχουμε πάνω από 3.0 gpa και φυσικά study halls όπου όλη η ομάδα διάβαζε μαζί. Ήταν μια συνήθεια που έγινε ρουτίνα και έτσι ήξερα πως να τη χειρίζομαι αλλά σίγουρα δεν είναι για όλους εύκολο.
2. Με τι κριτήρια διάλεξες το πανεπιστήμιο σου;
Όταν ξεκίνησα να σκέφτομαι για την Αμερική δεν ήξερα τίποτα. Μέχρι τότε είχα δει την Αλεξάνδρα την Ψωμα και την Όλγα την Στράντζαλη που είχαν φύγει και ήθελα πολύ να ακολουθήσω αυτό το όνειρο γιατί μου αρεσουν και οι αλλαγές σαν άνθρωπος. Έτσι ξεκίνησα να ψάχνομαι μόνη μου γιατί δεν ήξερα ποιος μπορούσε να με βοηθήσει. Όταν μου ήρθε η πρόταση από το πανεπιστήμιο με τράβηξε πάρα πολύ η προπονήτρια μου. Είχαμε μια απίστευτη χημεία από τη πρώτη μας κιόλας συνάντηση. Φυσικά αφού ενθουσιάστηκα με την προπονήτρια μου, έδωσα μεγάλη βάση στο γεγονός ότι το σχολείο μου ήταν πολύ ανταγωνιστικό ακαδημαϊκά. και το τρίτο πράγμα που είδα και που ήταν ο κύριος λόγος που παρέμεινα και τα 4 χρόνια στο πανεπιστήμιο αυτό, υπήρξε το οτι ηταν γεμάτο διεθνείς. Έκανα φιλίες με ανθρώπους που είναι πολύ ξεχωριστοί για μένα.
3. Τι σε ενέπνευσε και αποφάσισες να πας στην Αμερική για να παίξεις βόλεϊ; Γιατί στις ΗΠΑ;
Στην αρχή έλεγα πως δεν θα γυρναγα ποτέ ξανά στην Ελλάδα. Όπως είπα και πριν είχα δει τις δύο αθλήτριες που είχαν φύγει και πόσο καλά τα πήγαιναν. Ήταν γενικά πάντα όνειρο μου να φύγω από την Ελλάδα και ετσι το συνδύασα. Από μικρή θαύμαζα πολύ την Αλεξάνδρα και μετά είχα την ευκαιρία να παίξω μαζί της στο Μαρκόπουλο και παρακολουθούσα την πορεία της και έτσι με ενέπνευσε.
4. Ήταν από πριν το πλάνο σου να επιστρέψεις Ελλάδα αφότου αποφοιτήσεις από Αμερική; Τι διαφορές εντοπίζεις μεταξύ Ελλάδα-Αμερικη στο κομμάτι του βόλεϊ;
Όταν πρώτο έφυγα δεν είχα σκοπό να ξαναγυρίσω. Βασικά ήμουν σίγουρη ότι δεν θα ξανά γυρνούσα. Κάνοντας όμως τόσο παρέα με τόσους ευρωπαίους αντιλήφθηκα ότι μου έλειπε η κουλτούρα μας. Η συναναστροφή με τους Αμερικανούς για μένα δεν συγκρίνεται με τους Ευρωπαίους. Θέματα συζητήσεις, ζωής και επειδή οι χώρες της Μεσογείου έχουμε πολύ κοντινή κουλτούρα με ώθησε στο να θέλω να επιστρέψω. Σίγουρα ήταν περίεργο για μένα να ξανά εγκλιματιστώ στο ότι το πρωτάθλημα στην Ελλάδα ξεκινάει προετοιμασία Αύγουστο και τελειώνουμε Απρίλιο ενώ στην Αμερική ήταν ένα διάστημα τεσσάρων μήνες που ήταν γεμάτο με σχεδόν 40 αγώνες. Στην Αμερική επίσης, δίνουν μεγάλη βάση στα πολλά κιλά στο γυμναστήριο που ήταν κάτι που δεν το είχα βιώσει. Σίγουρα ο τρόπος προπονήσεις που φάνηκε πολύ διαφορετικός καθώς έχω βιώσει και προπονήσεις και από άλλους ευρωπαίους προπονητές κυρίως Σέρβους. Ευτυχώς η προπονήτρια μου ήταν από την Πολωνία όποτε είχε αυτόν τον αέρα τον ευρωπαϊκό χαχαχα
5. Πως σε βοήθησε να έχεις πτυχίο συγκεκριμένα από Αμερική ώστε να βρεις δουλειά εδώ στην Ελλάδα; Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι; Μεταπτυχιακό;
Σίγουρα το γεγονός ότι κατέχω ένα πτυχίο και συγκεκριμένα από την Αμερική παίζει μεγάλο ρόλο στην Ελλάδα, που προσωπικά το θεωρώ άδικο, αλλά εμένα προφανώς με βοήθησε άρα ας μην γκρινιάζω. Συγκεκριμένα τις ώρες που περίμενα στο αεροδρόμιο για την επιστροφή μου στην Ελλάδα λόγω του κοβιντ έκανα αίτηση στην εταιρεία που εργάζομαι. Έπιασα δουλειά Ιούνιο του 2020 σε μικροβιολογικό εργαστήριο φαρμακευτικής εταιρείας της pharmathen. Ιδανικά ναι θα ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Έχω βρει αυτό που με ενδιαφέρει όμως θα πρέπει να βρω έναν τρόπο να συνδυάσω εργασία βόλεϊ και σχολή που δεν το θεωρώ εφικτό με τα ωράρια. Και δυστυχώς δεν μπορώ να αφήσω την δουλειά μου.
6. Αισθάνεσαι έτοιμη να αγωνιστείς στην Α2 κατηγορία;
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη που θα αγωνιστώ με τον Ηρακλή Κηφισιάς στην Α2 την φετινή χρονιά. Έχουμε δημιουργήσει μια πολύ ωραία σχέση με τα κορίτσια στην ομάδα και τον κοουτς μας. Περιμένω πως και πως να ξεκινήσει το πρωτάθλημα.
7. Τι συμβουλή θα έδινες στις αθλήτριες και τους αθλητές που σκέφτονται να ακολουθήσουν παρόμοιο μονοπάτι με εσένα; Τι έχεις να πεις σε γονείς και αθλητές που σκέφτονται να ξεκινήσουν αυτό το ταξίδι;
Η συμβουλή που θα ήθελα να δώσω είναι σίγουρα σε όποιους αποφασίσουν να κάνουν το διατλαντικό ταξίδι είναι να είναι προετοιμασμένοι για την αλλαγή κουλτούρας να είναι σίγουροι ότι θα αντέξουν μακριά από γονείς και φίλους. Γνώμη μου είναι ότι με βασικό διάβασμα και υπομονή τα 4 χρόνια σχολής θα βγουν εύκολα. Σίγουρα θα υπάρξουν τα μαθήματα που θα θες να κλάψεις και λίγο εγώ σίγουρα έκλαψα αλλά όλες μας τα έχουμε καταφέρει. Είναι ένα πανέμορφο ταξίδι και μια φανταστική εμπειρία. Ίσως οι γονείς να είναι πιο αγχωμένοι από τα παιδιά που φεύγουν, βασικά σίγουρα. Έμενα η μητέρα μου πέρναγε μια φρίκη ενώ θεωρούσα ότι θα ήταν πολύ χαλαρή (χαχαχα). Είναι μια ευκαιρία να ζήσεις πράγματα και να γνωρίσεις έναν πολιτισμό πολύ διαφορετικό που σε κάποιους κάνει και σε κάποιους όχι. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Αποκατάσταση επαγγελματική και σίγουρα πολλά όμορφα ταξίδια.
