Ζωή Σερόλλι: "Δικαιωμένη που διάλεξα να έρθω στην Αμερική"
Αισθάνομαι πολύ δικαιωμένη που διάλεξα να έρθω στην Αμερική για να συνεχίσω την ακαδημαϊκή μου καριέρα παρόλο που είχα ήδη μπει στο τμήμα τον Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του Πολυτεχνείου. Το επίπεδο των σπουδών έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου και το γεγονός ότι έχω την ευκαιρία να ζήσω την κολεγιακή ζωή καθώς και να παίξω βόλεϊ είναι τέλειο.
Ξεκίνησα να ψάχνω πανεπιστήμια τον Νοέμβρη του 2018 δηλαδή λίγους μήνες πριν φύγω για Αμερική. Η διαδικασία ήταν αρκετά αγχωτική επειδή ήθελα να διαλέξω το καλύτερο πανεπιστήμιο για μένα και δεν ήξερα και πολλά για το πως λειτουργούν τα πράγματα αλλά είμαι πολύ ευγνώμων για την ομάδα του Nomos και του EVE γιατί ήτανε πλάι μου κάθε στιγμή και ήταν πάντα πρόθυμοι να απαντήσουν όλες τις απορίες που είχα. Είμαι πολύ ευχαριστημένη με την τελική μου επιλογή ως προς το επίπεδο των σπουδών καθώς και το επίπεδο και την κουλτούρα της ομάδας. ‘Ένα σημαντικό κομμάτι στην διαδικασία της επιλογής του πανεπιστημίου ήταν να κάνω τις σωστές ερωτήσεις στους προπονητές για να έχω μια ολοκληρωμένη εικόνα για το πρόγραμμά τους. Δεν είχα ιδέα τι ερωτήσεις έπρεπε να κάνω και έτσι ζήτησα βοήθεια από την ομάδα του Nomos οι οποίοι μου έδωσαν αμέσως μια λίστα με ερωτήσεις που θα μπορούσα να κάνω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη βοήθεια τους.
Η αλήθεια είναι ότι όσα χρόνια έπαιξα στους Νέους Βύρωνος έπαιζα σε 2-3 κατηγορίες ταυτόχρονα οπότε σε ένα παιχνίδι θα έπαιζα κεντρική και στο άλλο ακραία. Τα τελευταία 3 χρόνια έπαιζα περισσότερο ακραία οπότε ερχόμενη στην Αμερική είχα κάποια εμπειρία στην άμυνα και την υποδοχή αλλά όπως είπατε κι εσείς ήτανε τα αδύναμα μου σημεία, κυρίως η υποδοχή. Έκανα αρκετές επαναλήψεις στις προπονήσεις για άμυνα και υποδοχή και κάποιες φορές έκανα ατομικές ασκήσεις στην άκρη με την βοηθό προπονητή της ομάδας. Με βοηθήσανε πολύ οι προπονητές λέγοντας μου να διορθώσω κάποιες λεπτομέρειες στην υποδοχή και το να βλέπω βίντεο των προπονήσεων για να δω τι κάνω λάθος. Κάνοντας αυτά βελτιώθηκα αρκετά και κατάφερα να διακριθώ σε ένα παιχνίδι για τον αριθμό άμυνων που έβγαλα κάτι που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να καταφέρω.
Σπουδάζω για Μηχανολόγος Μηχανικός οπότε ο ακαδημαϊκός μου στόχος είναι να πάρω το πτυχίο και μετά να κάνω μεταπτυχιακό. Ως προς το αγωνιστικό κομμάτι ένας στόχος μου είναι να βοηθήσω την ομάδα μου να πάει στο πρωτάθλημα το Φθινόπωρο που μας έρχεται και ένας μακροπρόθεσμος στόχος είναι να συνεχίσω να παίζω βόλεϊ και μετά το πανεπιστήμιο είτε είμαι στην Αμερική είτε στην Ευρώπη είτε στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι θα είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός όταν τελειώσω το πανεπιστήμιο πιστεύω θα μου ανοίξει πολλές πόρτες στον επαγγελματικό τομέα. Τώρα όσον αφορά το βόλεϊ πιστεύω ότι περισσότερο θα μου ανοίξει πόρτες το γεγονός ότι έχω βελτιωθεί ως παίκτρια παρά το γεγονός ότι παίζω στην Αμερική. Όπως και να ‘χει, ο χρόνος θα δείξει.
Από την Ελλάδα μου λείπει ο ζεστός καιρός, οι ωραίες παραλίες, το φρέσκο και ποικίλο φαγητό γιατί όπως είναι γνωστό η Αμερική δεν φημίζεται ούτε για τα φρέσκα προϊόντα ούτε για την ποικιλία φαγητού. Πάνω απ’ όλα όμως μου λείπουν η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Αυτό που θα ήθελα να έχει η Ελλάδα είναι να αντιμετωπίζει όλα τα αθλήματα ισάξια και να δίνει σε όλους τους αθλητές τις ίδιες ευκαιρίες και εγκαταστάσεις. Είναι γνωστό ότι το βόλεϊ το παραμελούν αρκετά σε σύγκριση με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και αυτό έγινε ακόμα πιο φανερό τώρα με τον Covid-19. Θα ήθελα να δίνεται η ίδια βάση στο βόλεϊ όπως και στα πιο δημοφιλή αθλήματα έτσι ώστε να μην αναγκάζονται τα νέα παιδιά να κυνηγάνε μια καλύτερη καριέρα στο βόλεϊ στο εξωτερικό.
Μπορώ να πω ότι δεν έχω δεχτεί κανένα είδους ρατσισμού από κανέναν όσο είμαι στην Αμερική. Τα κορίτσια στην ομάδα με υποδεχτήκανε πολύ θερμά και μου κάνανε αρκετές ερωτήσεις για την Ελλάδα και την Αλβανία καθώς έχω Αλβανικές ρίζες. Θέλανε πραγματικά να μάθουν πράγματα για την χώρα από την οποία προέρχομαι και ακόμα και τώρα, 2 χρόνια από τότε που ήρθα στην Αμερική, προσπαθούν να μάθουν περισσότερα πράγματα. Οι ερωτήσεις τους κάποιες φορές είναι αρκετά διασκεδαστικές μπορώ να πω. Εντάχθηκα στην ομάδα σχεδόν αμέσως χάρη στα κορίτσια της ομάδας και τους προπονητές και με κάνανε να νιώθω κομμάτι αυτής της ομάδας από την πρώτη στιγμή.
Αυτό το ταξίδι είναι τρομακτικό και αγχωτικό στην αρχή αλλά ταυτόχρονα συναρπαστικό. Οι αθλήτριες και αθλητές πρέπει να κάνουν υπομονή και να μην βιαστούν να πάρουν κάποια απόφαση. Έχουν το δικαίωμα να πάρουν τον χρόνο τους και να σιγουρευτούν ότι αυτό είναι που θέλουν γιατί αυτό θα είναι το μέλλον τους. Θα υπάρξουν στιγμές που θα αμφισβητήσουν την απόφαση τους αλλά και αυτό είναι ένα κομμάτι του ταξιδιού. Επίσης πρέπει να γνωρίζουν ότι όταν έρθουν στην Αμερική πρέπει να φροντίσουν πρώτα τον εαυτό τους, ψυχικά και σωματικά. Είναι στο χέρι τους το να κάνουν 4 χρόνια να φανούν σαν 4 λεπτά ή σαν 4 αιώνες. Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι ο ρόλος τους σε όλο αυτό το ταξίδι είναι καθαρά υποστηρικτικός. Μπορούν να καθοδηγήσουν το παιδί τους αλλά η τελική απόφαση πρέπει να παρθεί από τον ίδιο τον αθλητή. Στην τελική αυτό το ταξίδι χρειάζεται υπομονή και επιμονή και από τους αθλητές και από τους γονείς. Δεν θα είναι εύκολο αλλά τα δύσκολα ταξίδια είναι αυτά που στο τέλος αξίζουν.