Καλές αθλήτριες, καλές μαθήτριες και καλοί άνθρωποι
Η Έλενα Μπάκα μιλάει για το βόλεϊ, αλλά και για το τι ζητούν τα Αμερικάνικα πανεπιστήμια από τα παιδιά
Σε ηλικία μόλις 17 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι για την Αμερική.
Η Έλενα Μπάκα ήθελε όχι απλώς να βρει ένα Πανεπιστήμιο που να σπουδάζει και να παίζει βόλεϊ, αλλά έψαχνε το ιδανικό που θα της έδινε την δυνατότητα να παίξει και μπιτς βόλεϊ που είναι η άλλη μεγάλη της αγάπη.
Και το βρήκε στην Καλιφόρνια, στο Saint Mary's College Volleyball
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 15/10/2001 και αγωνίστηκε στον Άρη Θεσσαλονίκης με τον οποίο κατέκτησε τα πανελλήνια πρωταθλήματα Κ15, Κ17 και Κ19, ενώ ήταν MVP Κ17 το 2018.
Από τους πρώτους μήνες της θητείας της έχει ήδη κερδίσει φανέλα βασικής, ένα ατομικό βραβείο, τον πρώτο της καριέρας της στην Αμερική «Μαθήτρια- Αθλήτρια της Εβδομάδας» στην West Coast Conference, ενώ εντυπωσιάζει και με τις επιδόσεις της, έχοντας 141,5 πόντους (126 επιθέσεις, 104 άμυνες, 7 άσους) σε 49 σετ που έχει αγωνιστεί.
Η Έλενα Μπάκα μιλάει στο γραφείο Τύπου της NOMOS για την μέχρι τώρα εμπειρία της στις ΗΠΑ
Τι είναι αυτό που σου έχει κάνει περισσότερο εντύπωση στην Αμερική;
«Το συνεχόμενο και πολυάσχολο πρόγραμμα που έχουμε. Από πολύ πρωί είναι γεμάτο με μαθήματα, προπονήσεις, βάρη, μίτινγκ, ομαδικές συναντήσεις κλπ. Τα ωράρια είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με την Ελλάδα. Ξυπνάμε αρκετά νωρίς και επίσης κοιμόμαστε νωρίς. Δεν υπάρχει διάλειμμα μέσα στην ημέρα για ξεκούραση. Η μέρα τρέχει γρήγορα, με γεμάτο πρόγραμμα. Πολύ διαφορετικός αυτός ο τρόπος ζωής σε σχέση με αυτό που έχω συνηθίσει, ως Ελληνίδα!»
Στο βόλεϊ και γενικά υπήρχε κάτι που περίμενες διαφορετικό;
«Στο βόλεϊ επίσης τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δίνουμε βάση σε διαφορετικά πράγματα, οι ταχύτητες παιχνιδιού είναι πολύ πιο γρήγορες και σε κάποια σημεία χρησιμοποιούμε διαφορετική τεχνική».
Πόσο δύσκολο είναι να είσαι καλή τόσο στις σπουδές, όσο και το βόλεϊ; Ισχύει ότι για να παίξεις είναι βασικό να έχεις καλούς βαθμούς;
«Είναι δύσκολο να είσαι καλή τόσο στις σπουδές όσο και στο βόλεϊ χωρίς πρόγραμμα. Χωρίς αυτό είναι σίγουρο ότι θα… χάσεις την μπάλα πολύ γρήγορα αν το πανεπιστήμιο σου απαιτεί να είσαι καλή και στα δυο. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Στόχους και καλό προγραμματισμό της ημέρας. Το αν θα παίξεις δεν σχετίζεται απαραίτητα πάντα με μαθήματα. Θεωρώ ότι εξαρτάται ανάλογα με το πανεπιστήμιο και τον προπονητή που έχεις».
Υπάρχει ελεύθερος χρόνος και αν ναι πως τον περνάς; Ποια η αντιμετώπιση απέναντι στις Ελληνίδες αθλήτριες του βόλεϊ;
«Υπάρχει ελεύθερος χρόνος αλλά κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Στην καθημερινότητα μου είναι λιγοστός. Προτιμώ να περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο μιλώντας με την οικογένεια μου και τους φίλους μου στο τηλέφωνο. Επίσης προτιμώ να περνάω τον ελεύθερο μου χρόνο με τις συμπαίκτριες μου εκτός γηπέδου. Η αντιμετώπιση του πανεπιστημίου ως προς τις Ελληνίδες και γενικά τις διεθνείς παίκτριες είναι πολύ καλή. Όλο το προπονητικό staff, οι συμπαίκτριες μου και γενικότερα οι άνθρωποι που συναναστρέφομαι είναι πολύ ευγενικοί και φιλικοί».
Ποιο το αγωνιστικό επίπεδο της ομάδας και του πρωταθλήματος; Είστε ευχαριστημένες από την φετινή πορεία;
«Το πρωτάθλημα που βρισκόμαστε είναι το WWC (West Coast Conference) Championship και είναι ένα από τα πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, όπως επίσης ανταγωνιστική είναι και η ομάδα μου. Η στόχοι μας είναι υψηλοί κάθε χρόνο. Να κατακτήσουμε τον τίτλο του WCC. Προς το παρόν οι αγώνες που έχουμε παίξει είναι pre season. Δεν τα πήγαμε τόσο καλά, όσο θα θέλαμε αλλά σίγουρα βρισκόμαστε σε καλή τροχιά. Το πρωτάθλημα μας ξεκινάει αυτή την εβδομάδα (σ.σ. την προηγούμενη) και θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατό!»
Ξεκίνησες εντυπωσιακά με σπουδαίες εμφανίσεις και προσωπικό τίτλο. Περίμενες μία τέτοια αρχή;
«Δίνω τον καλύτερο μου εαυτό κάθε φορά που παίζω και θα συνεχίσω να το κάνω. Έχω δουλέψει πολύ σκληρά για να πετύχω το όνειρο μου. Ελπίζω να είναι η αρχή για ακόμη περισσότερους τίτλους, ομαδικούς και προσωπικούς!»
Υπάρχει στήριξη από το πανεπιστήμιο; σε ποιο επίπεδο; Υπάρχει πίεση;
«Υπάρχει παρά πολύ στήριξη από το πανεπιστήμιο σε όλους τους τομείς. Υπάρχει μια καλή πίεση θα έλεγα στο ότι πρέπει να είμαστε καλές αθλήτριες, καλές μαθήτριες και καλοί άνθρωποι».
Τι σου λείπει περισσότερο από την Ελλάδα; Ποιοι οι μελλοντικοί σου στόχοι;
«Είμαι μακριά από όλα πλέον αρκετό καιρό και καθημερινά μου λείπουν πολλά πράγματα, είτε μικρά είτε μεγάλα. Γενικότερα όμως μου λείπει η ζωή μου εκεί. Σίγουρα υπάρχουν κάποια αξιοσημείωτα πρόσωπα που μου λείπουν πολύ όπως η οικογένεια μου, οι φιλες/οι μου και κάποια αλλά αρκετά σημαντικά πρόσωπα για μένα».
Μετά τις σπουδές θα επιστρέψεις στην Ευρώπη; Θα επέστρεφες στο ελληνικό πρωτάθλημα και αν ναι υπό ποιες προϋποθέσεις;
«Οι μελλοντικοί μου στόχοι είναι να κάνω το καλύτερο που μπορώ αυτά τα χρόνια που θα βρίσκομαι στο κολλέγιο. Αθλητικά και ακαδημαϊκά. Ύστερα σκέφτομαι να ασχοληθώ επαγγελματικά είτε με το βόλεϊ, είτε με το beach volley. Δεν έχω καθορισμένα πλάνα αφού αποφοιτήσω, όποτε δεν γνωρίζω ακόμα συγκεκριμένα αν θα γυρίσω στην Ευρώπη ή όχι. Ίσως επέστρεφα στο ελληνικό πρωτάθλημα αφού αποφοιτήσω, αν αποφασίσω ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με το βόλεϊ. Σίγουρες προϋποθέσεις είναι να υπάρχει αρκετά καλό και ανταγωνιστικό επίπεδο»
Είναι γνωστό ότι το Μπιτς βόλεϊ είναι μια ξεχωριστή αγάπη για σένα. Πως ήταν οι εμπειρίες του καλοκαιριού και που θες να φτάσεις σε αυτό το άθλημα;
«Ναι η αλήθεια είναι αυτή, το Μπιτς βόλεϊ είναι μια ξεχωριστή αγάπη για εμένα. Οι εμπειρίες του φετινού καλοκαιριού ήταν αρκετά καλές. Η συμπαίκτρια μου είναι η Μαρία Κλέπκου και τελειώνοντας φέτος την σεζόν σίγουρα σκεφτόμασταν το ίδιο πράγμα. Θα θέλαμε να τα είχαμε πάει καλύτερα στο ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά είμαστε αρκετά ευχαριστημένες και χαρούμενες με τις επιτυχίες που κάναμε στην Ευρώπη μαζί με τον προπονητή μας Θοδωρη Παπαδημητριου».
Kάποια στιγμή θα χρειαστεί να επιλέξεις βόλεϊ η Μπιτς βόλεϊ;
«Αυτό το ερώτημα παραμένει αναπάντητο. Ένας παράγοντας που θα μετρήσει στην απόφαση μου στο μέλλον σίγουρα είναι σε ποιο από τα δυο θα μπορέσω να έχω περισσότερες επιτυχίες, αφού τελειώσω με το κολλέγιο μου».
Πόσο σε έχει βοηθήσει η NOMOS στην «περιπέτεια» της Αμερικής;
«Η εταιρία NOMOS με έχει βοηθήσει απίστευτα πολύ από την πρώτη στιγμή, όπως μέχρι και τώρα συνεχίζει να είναι δίπλα μου. Θα ήθελα να ευχαριστώ πολύ την εταιρία αλλά και συγκεκριμένα τον Κύριο Τάσο Καμπουράκη, όπως επίσης και την γυναίκα του Kristin Folkl για την υπερπολύτιμη βοήθεια τους και που ήταν δίπλα μου σε ότι χρειάστηκα και συνεχίζουν να είναι. Σας ευχαριστώ για όλα!»
Κλείνοντας η Έλενα Μπάκα υπογράμμισε:
«Θα ήθελα να ευχαριστώ επίσης κάποια συγκεκριμένα πρόσωπα. Αρχικά τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου και με στήριζαν κάθε λεπτό της ζωής μου, στα δύσκολα και στα εύκολα: τους γονείς μου! Επίσης θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον προπονητή μου Γιώργο Ναζόπουλο για όλες τις γνώσεις και τις ώρες προπόνησης που μου έχει προσφέρει. Σε αυτόν χρωστάω ότι έχω καταφέρει μέχρι τώρα. Ήταν δίπλα μου από την αρχή και συνεχίζει να είναι στο πλευρό μου, κάθε στιγμή. Χωρίς αυτόν, δεν θα τα είχα καταφέρει. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα κόουτς!»