Ανατριχιάζω όταν φοράω την ελληνική φανέλα!
Η Σύνθια Εζέτζα μιλάει για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, το μπάσκετ και το… αμερικάνικο όνειρο
Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… θηλυκός Αντετοκούνμπο, όχι φυσικά συγκρίνοντας την αγωνιστική καριέρα της με αυτή του MVP του NBA, αλλά είναι σαφές ότι η πορεία στα πρώτα χρόνια ζωής τους είναι σχεδόν… καρμπόν.
H Νιγηρία, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η ενασχόληση με το μπάσκετ, η Εθνική Ελλάδος και η Αμερική. Πέντε σημαντικοί κοινοί σταθμοί που τους ενώνουν.
Η Σύνθια Εζέτζα λίγο πριν αναχωρήσει για τις ΗΠΑ, ώστε να σπουδάσει και να παίξει μπάσκετ στο NCAA, στο κολέγιο του Pittsburgh, μίλησε στο γραφείο Τύπου της NOMOS.
Χωρίς αμφιβολία η ιστορία της θα μπορούσε να εμπνεύσει πολλά νέα παιδιά, αλλά και να τους δώσει ένα επιπλέον κίνητρο.
«Ο πατέρας μου πουλούσε ρολόγια, γυαλιά ηλίου για να επιβιώσει»
Το πλήρες όνομα της είναι Σύνθια Τσινάσα Οκαφόρ Εζέτζα. Γεννήθηκε στη Νιγηρία στις 7 Νοεμβρίου 2001 και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 2 ετών, το 2003. Μαζί με τους γονείς της και στην συνέχεια με τα τρία αδέρφια της, πέρασαν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια.
«Ο Πατέρας μου για να επιβιώσουμε έκανε τον μικροπωλητή, πουλούσε στον δρόμο ρολόγια, γυαλιά ηλίου, παιχνίδια κ.α.. Μετά ήρθα και εγώ με την μητέρα μου στην Αθήνα. Ήταν πολύ δύσκολα, δεν ξέραμε την γλώσσα, δεν γνωρίζαμε κανένα. Άργησα να πάω στο Δημοτικό (μεταναστών και προσφύγων) και γενικά ήμασταν πίσω στα μαθήματα σε σχέση με τα άλλα σχολεία με αποτέλεσμα να μην μπορέσω να λάβω την μόρφωση που θα ήθελα».
«Κανένα κρούσμα ρατσισμού στον ελληνικό αθλητισμό»
Η ζωή ήταν δύσκολη, οικονομικές και κοινωνικές δυσκολίες εμπόδιζαν την Σύνθια και τα αδέρφια της να μεγαλώσουν όπως τα άλλα παιδιά, εκτός αυτών όμως είχε να αντιμετωπίσει και άλλα δυσάρεστα περιστατικά: «Ρατσισμό έχει βιώσει πιστεύω ο καθένας μας σε διάφορα επίπεδα στην καθημερινότητα του. Ευτυχώς εγώ δεν έζησα πολλές άσχημες συμπεριφορές, αλλά υπήρχαν κάποιες. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ήμασταν με την μητέρα μου και την αδερφή μου στο λεοφωρείο, όταν ζήτησε κάποιος από την αδερφή μου να σηκωθεί από την καρέκλα λέγοντας μας: ’’Να πάτε πίσω στην χώρα σας’’. Ευτυχώς τα περιστατικά ήταν μεμονωμένα, ενώ θα πρέπει να τονίσω ότι στην πορεία μου στον Παναθηναϊκό και γενικά στον ελληνικό αθλητισμό δεν έχω υποστεί κανένα κρούσμα ρατσισμού».
«Δεν είχα ακουμπήσει καν μπάλα πριν»
Όσον αφορά την ενασχόληση της με το μπάσκετ, όπως αναφέρει ήρθε τυχαία. Στον Παναθηναικό έλαμψε γρήγορα το… άστρο της. Δύο πρωταθλήματα Κορασίδων, τρία Νεανίδων με τίτλο MVP και πρώτης σκόρερ, είναι οι διακρίσεις της, μόλις στα 17 της χρόνια: «Ήταν ένα τουρνουά μέσα από το πρόγραμμα praksis που στηρίζει τους πρόσφυγες. Δεν ήξερα τίποτα για το μπάσκετ, δεν είχα ακουμπήσει καν μπάλα πριν. Στο τουρνουά είχε διαγωνισμούς (λέι απ, ριμπάουντ), τους οποίους κέρδισα. Κάπου εκεί προέκυψε ο Παναθηναϊκός. Υπήρχαν και άλλες κοπέλες σαν και εμένα στις ακαδημίες. Ο προπονητής μου Χρήστος Σερδενές με πίστευε πολύ, με πίεζε με καλό τρόπο γιατί έβλεπε τις δυνατότητες μου. Μετά το Πανελλήνιο στην Καλαμπάκα είχα και επιπλέον αυτοπεποίθηση. Μετά ήρθε η Α1 Γυναικών με σπουδαίες συμπαίκτριες που είχα πολλές… εικόνες και έπειτα ήρθε η Εθνική».
Παρότι η Ελλάδα ως χώρα τις προκαλεί ανάμεικτα συναισθήματα, όπως τονίζει, εντούτοις η Εθνική ομάδα είναι κάτι το εντελώς διαφορετικά. «Η Εθνική Ελλάδος είναι μεγάλη τιμή. Όταν φοράω την φανέλα ανατριχιάζω! Χάρηκα πάρα πολύ που κλήθηκα στην Εθνική Γυναικών δεν το περίμενα ποτέ ότι θα συμβεί. Εννοείται ότι θέλω να συνεχίσω να είμαι μέλος της ομάδας, εφόσον το επιθυμούν και οι προπονητές. Ξεκίνησα από την Εθνική Παγκορασίδων, στην συνέχεια στην Εθνική Νεανίδων που πήραμε και το ασημένιο στο EURO Β’ κατηγορίας. Το θέλαμε πάρα πολύ, πιστεύαμε πολύ η μία στην άλλη».
«Έχω ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο για εμένα και την οικογένεια μου»
Η Σύνθια βρίσκεται στην… φάση της ολοκληρωτικής αλλαγής στη ζωή της. Την ώρα τις συνέντευξης διέκοψε λίγο από τις ετοιμασίες για το υπερατλαντικό ταξίδι στις ΗΠΑ. Με την βοήθεια της NOMOS, κέρδισε πλήρη υποτροφία σε ένα ξακουστό πανεπιστήμιο αυτό του Pittsburgh στο κορυφαίο κολεγιακό πρωτάθλημα του κόσμου το NCAA.
«Πάντα το ήθελα, ήταν ένα μακρινό όνειρο. Μέσα στην χρονιά, πολλοί μου έλεγαν να φύγω, αλλά δεν είχα τον τρόπο. Ο προπονητής μου με έφερε σε επαφή με τον κ. Τάσο Καμπουράκη της NOMOS. Eίχαμε πολλές προτάσεις, τις εξετάσαμε με προσοχή, ήταν πάντα δίπλα μου και τον ευχαριστώ. Η επιλογή που κάναμε για το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο έγινε με σκοπό να ξεκινήσω και να τελειώσω σε αυτό στις σπουδές μου (στη διοίκηση επιχειρήσεων) και παράλληλα να βελτιωθώ στο μπάσκετ. Θα τα συνδυάσω και τα δύο, θα εξελιχθώ ως άνθρωπος και ως αθλήτρια, ήταν μια μεγάλη μου επιθυμία και είμαι χαρούμενη που θα μπορέσω να το πραγματοποιήσω».
Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην γίνει αναφορά στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, με τον οποίο έχουν πολλές ομοιότητες. «Δεν τον ξέρω προσωπικά, αλλά θα ήθελα να τον γνωρίσω κάποια στιγμή και μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία στην Αμερική.
Ισχύει ότι οι ιστορίες μας είναι παρόμοιες. Τον θαυμάζω για αυτά που έχει πετύχει, αλλά δεν έχω στόχο να του μοιάσω, ξέρω ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο και απέχω πολύ από το επίπεδο του. Αυτό που ξέρω σίγουρα όμως είναι ότι θέλω και έχω ονειρευτεί ένα καλύτερο αύριο για εμένα και την οικογένεια μου».
